Μια βιντεοκασέτα από αυτές τις παλιές τις... χοντροκομμένες, στο χέρι το τηλεκοντρόλ και ο αντίχειρας στο "play". Στην οθόνη εμφανίζεται ο Μπρους Λι. Απέναντι, ένας πιτσιρικάς αποσβολωμένος, πατάει κάθε τόσο pause και προσπαθεί να μιμηθεί τις κινήσεις (ίσως και τη χαρακτηριστική κραυγή-τσιρίδα) του Master Bruce.
Κάπως έτσι δεν ξεκινούν όλα; Ο Justin Timberlake παρακολουθούσε τις φιγούρες του Michael Jackson, ο Βασίλης Σπανούλης έχει ομολογήσει ότι προσπαθούσε να αντιγράψει τις κινήσεις του Γκάλη. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, ο Γιώργος Τζάνος έγινε παγκόσμιος πρωταθλητής του Καράτε!
Βέβαια, στα 20 χρόνια που μεσολάβησαν o πιτσιρικάς μεγάλωσε και η ενασχόλησή του με το καράτε προχώρησε πολύ πιο βαθιά από τις βιντεοκασέτες της δεκαετίας του 1990. Πρωταθλητής κόσμου, πρωταθλητής Ευρώπης, Πανελληνιονίκης στην κατηγορία του από το 2003 και μέχρι σήμερα, ο 27χρονος καρατέκα δεν έχει αφήσει τίποτα στην τύχη. Κι όταν άρχισε να σκέφτεται τη ζωή του μακριά από το τατάμι, έχοντας πλέον κατακτήσει κάθε διαθέσιμο τίτλο, τα πάντα ανατράπηκαν. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο δημιούργησαν νέα δεδομένα. Τον συναντήσαμε στο dojo του στο Χαλάνδρι, «πνιγμένο» στα τρόπαια.
- Το καράτε είναι πλέον Ολυμπιακό Αθλημα. Τι αλλάζει στην καθημερινότητα σου;
«Υπήρξε μια περίοδος στη ζωή μου που άρχισα να σκέφτομαι και το μέλλον μου μακριά από το καράτε. Από τη στιγμή όμως που έγινε Ολυμπιακό Άθλημα, ξύπνησαν και πάλι μέσα μου αναμνήσεις και ονειρα που βίωνα όταν ήμουν 15 χρονών, όταν ξάπλωνα, έκλεινα τα μάτια και ονειρευόμουν να βγω Παγκόσμιος και Πανευρωπαϊκός Πρωταθλητής. Το θέλω πολύ και είμαι διατεθειμένος να αφήσω πολλές υποχρεώσεις πίσω μου, για να συγκεντρωθώ στον στόχο μου».
- Που οδηγεί το μονοπάτι του πρωταθλητισμού;
«Ακόμα δεν έχω καταλάβει που οδηγεί για να σου πω την αλήθεια! Είναι ένα ευχάριστο μονοπάτι που ξέρεις ότι κάποτε θα τελειώσει και θα ξεκινήσει κάτι καινούργιο, αφήνοντας πίσω του απερίγραπτες και ανεπανάληπτες στιγμές. Θέλω να το ζήσω όσο πιο έντονα μπορώ γιατί μέσα από τον πρωταθλητισμό ευχαριστιέμαι κυρίως το ταξίδι και όχι τόσο τον προορισμό. Ταυτόχρονα είναι μια ψυχοφθόρα διαδικασία . Πρέπει να θυσιάσεις πολλά. Οταν άνθρωποι της ηλικίας μου διασκεδάζουν και εχουν ελεύθερο χρονο , εμείς πρέπει να είμαστε καθημερινά στην προπόνηση μας πρωί βράδυ κι αυτό είναι πολύ δύσκολο, κυρίως απο θέμα χρόνου. Όταν όμως έρχεται η στιγμή να δικαιωθείς για όλα όσα έχεις δώσει, τότε η αξία αυτού του συναισθήματος είναι πραγματικά ανεκτίμητη: να φλερτάρεις με το ψηλότερο σκαλί του βάθρου ακούγωντας τον εθνικό σου ύμνο, παλεύοντας για την χώρα σου και τους ανθρώπους που αγαπάς.
- Εκτός από θυσίες όμως, χρειάζεται και βοήθεια. Εχεις όσα χρειάζεσαι από την ομοσπονδία;
«Το καράτε δεν ήταν Ολυμπιακό Αθλημα, άρα από τη στιγμή που μπήκαμε σ΄αυτό το πρόγραμμα τα πράγματα αλλάζουν και παύει να υπάρχει αυτή η ?θα έλεγα ρατσιστική- αντιμετώπιση που υπήρχε γυρω απο το άθλημά μας. Ο,τι έγινε, έγινε και πιστεύω πως από εδώ και στο εξής θα υπάρξει διαφορετική μεταχείριση απο την πολιτεία για τα παιδιά αυτά και ειδικά για όσους έχουν βλέψεις να κυνηγήσουν μια συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Χρειαζόμαστε επίσης βοήθεια και από τη ομοσπονδία. Δεν μιλάμε για αμοιβές και μισθούς. Μιλάμε για τα βασικά, τα απολύτως απαραίτητα, όπως η συμμετοχή σε Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια πρωταθλήματα που γίνονται μία φορά το χρόνο. Ειναι ενα συχνό παράπονο που θα το εκφράσουν όλα τα παιδιά της Εθνικής ομάδας αν τα ρωτήσεις. Ευελπιστώ και πιστεύω ότι θα υπάρξει αυτή η βοήθεια. Η Ομοσπονδία οταν μπορούσε στήριζε τους αθλητές της παλαιότερα, τους ευχαριστώ και ειμαι ιδιαίτερα ευγνώμων που το έζησα και αυτό. Οταν η οικονομία μας κατέρρευσε ειχε επίπτωση και στην Ομοσπονδία καθώς το καράτε δεν ήταν ολυμπιακό άθλημα. Πιστεύω οτι η ομοσπονδία τώρα που μπορεί θα βοηθήσει και πάλι τους αθλητές της.
- Πέραν της ομοσπονδίας, όμως, το καράτε μπορεί πλέον να ενταχθεί στα προγράμματα της ΕΟΕ;
«Εχουμε δει υποστήριξη από την Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή, με κορυφαία ενέργεια το πρόγραμμα "Υιοθετείστε έναν αθλητή". Υπάρχει κίνηση, υπάρχουν υποτροφίες. Χωρίς κανένα όφελος, κάποιοι άνθρωποι συζήτησαν και έψαξαν να βρούν χορηγούς για όλα τα παιδιά που ειχαν βλέψεις να αγωνιστούν στην επόμενη ολυμπιάδα. Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που δεν νοιάζονται και δεν βοηθούν ουσιαστικά τα παιδιά, λειτουργώντας κερδοσκοπικά χωρίς να βοηθούν τους αθλητές τους, βάζοντας εμπόδια στον δρόμο τους και βγάζοντας κάποιες φορές χρήματα μέχρι και απο τα ίδια τα παιδιά που παλεύουν να εκπροσωπήσουν επάξια την χώρα τους.
- Πώς πήρες την απόφαση να ασχοληθείς με το καράτε και τι σημαίνει για σένα;
«Ημουν... πορωμένος με τις ταινίες του Μπρους Λι και διαφόρες άλλες ταινίες δράσης. Παράλληλα ημουν και ζωηρός και ήταν ο μόνος τρόπος να με βάλουν κάπου, οπου θα ηρεμούσα. Ουσιαστικά δεν ηρεμείς πραγματικά, παραμένεις ζωηρός αλλά μαθαίνεις ομως να διαχειρίζεσαι και να εξωτερικεύεις την ενέργεια σου εκεί που πραγματικά πρέπει. Είναι τρόπος ζωής γιατί μαθαίνεις να ανακαλύπτεις τον εαυτό σου και να φτάνεις σε υψηλό επίπεδο αυτογνωσίας. Αυτό θεωρώ πως ειναι και το νόημα των πολεμικών τεχνών. Οι αγώνες είναι απλώς ένα παιχνίδι υπερηφάνειας. Όταν τελειώσουν, τι μένει; Φιλία, επαφές, ανθρώπινες σχέσεις»
- Την Κυριακή θα αγωνιστείς σε ακόμα ένα Πανελλήνιο Πρωτάθλημα με στόχο να διατηρήσεις την κυριαρχία σου στα -84 κιλά.
«Το πανελλήνιο πρωτάθλημα έχει πάντα τη δική του ξεχωριστή αίγλη. Για πρώτη φορά κατέκτησα την πρώτη θέση το 2003 παιδάκι ακόμα, και συνεχίζω οσο μπορώ μεχρι και σήμερα. Τέσσερα χρόνια αργότερα ήρθε η πρώτη μου διεθνής διάκριση ως πρωταθλητής Ευρώπης στους εφήβους το 2007 και αργότερα αρχισα να πραγματοποιώ το μεγάλο μου όνειρο να βρίσκομαι στην ελίτ του Παγκοσμίου καράτε στους άνδρες. Αισθάνομαι τυχερός για τους δασκάλους που είχα μέχρι τώρα και μου δίνεται η ευκαιρία να τους ευχαριστήσω. Τον Αρη Κραβαρίτη και τον Κ. Γκουβουση και τον φίλο και συναθλητη μου Δημήτρη Τριανταφύλλη με τον οποίο προπονούμαι ακόμα και σήμερα».
- Στον οκτάχρονο... πορωμένο με το καράτε, τι θα έλεγες σήμερα;
«Να ακολουθεί τα όνειρά του και να αφήσει τη φαντασία του να δουλεύει. Παίζει μεγάλο ρόλο γιατί μέσω της φαντασίας, διεργασία που γίνεται στον θάλαμο του εγκεφάλου μεσω της επίφυσης και της υπόφυσης σε συνεργασία πάντα με την θέληση, μπορούμε να δημιουργούμε το μέλλον μας και να γινόμαστε ακόμα καλύτεροι αποφεύγοντας τον κορεσμό και την ρουτίνα της καθημερινότητας. Τα παιδιά πρέπει να έχουν όνειρα και φιλοδοξίες γιατί μόνο έτσι μπορείς να ελπίζεις. Και η ελπίδα η φαντασία και η θέληση είναι από τις μεγαλύτερες δυνάμεις που μπορεί να έχει ένας νέος άνθρωπος».
- Πες μου με μία λέξη τί σημαίνει για σένα:
- Οικογένεια: «Αγάπη»!
- Τατάμι: «Αγάπη»!
- Τόκιο 2020: «Μάχη»!